Spelers

Belana

Belana, ons jongste aspirant-lid, viel positief op in een toneelproject van een oud-regisseur. Hij besloot de jeugdige Haagse naar Durf te sturen.

Durf voelt voor Belana als een kleine familie. “Niemand kijkt je vreemd aan als je op de vloer staat”, zegt ze. Fantasy is een genre dat haar erg aanspreekt: Harry Potter is Belana’s all-time favorite. Verder houdt ze van boeken vol drama en romantiek, met een vleugje horror. Met een miljoen euro zou ze direct een wereldreis maken. Haar lievelingscitaat: ‘Je bent de auteur van je eigen leven, schrijf je verhaal hoe jij het wil’.

Julian

Julian speelt al van jongs af aan toneel. De leukste toneelrol die hij ooit speelde, was de boevenkoning in het gelijknamige stuk bij jeugdtheaterschool Rabarber. In 2021 besloot hij zich aan te sluiten bij Durf.

Het Durfgevoel beschrijft Julian als een hoop gezelligheid en kwalitatief goede voorstellingen maken: “De stukken zijn altijd origineel en creatief, mede door de diversiteit aan locaties en talentvolle regisseurs.” Julian zou best een dag willen ruilen met zijn buurman. Waarom? “Om te luisteren of ik te horen ben als ik zing onder de douche”, antwoordt hij. In zijn vrije tijd maakt Julian het liefst een leuke stedentrip in het buitenland. “Ik hou van drukte en bezig zijn. In een stad is altijd wat te doen!”

 

Lara

Lara is in 2015 als Rotterdamse op een Haagse toneelvereniging beland en niet meer weggegaan. Zelfs haar huidige woonplaats Boskoop weerhoudt haar niet om elke vrijdag naar haar favoriete toneelvereniging af te reizen.

Durf is voor haar anders zijn met elkaar. “Niet de gebaande paden bewandelen, maar buiten de lijntjes kleuren. En Durf is niet alleen toneelspelen, maar ook de gezelligheid op vrijdag. We zijn echt een team”, aldus Lara. De voorstelling D@ten, in een omgebouwde kroeg aan de Kepplerstraat, staat haar het meeste bij: “Omdat het een speciale locatie was. De voorstelling was echt een uitdaging qua logistiek. En ik heb een Haagse Oscar gewonnen.” Voor één dag zou Lara wel een grote musicalster willen zijn: “Het maakt niet uit welke. Het lijkt me heerlijk om enorm ‘over the top’ te staan zingen en dansen.”

Denise

Denise kent Durf al sinds haar geboorte dankzij moeder en mede-Durfer Anita. Na een gastrol in Het Rode Dorp besloot ze niet meer weg te willen.

“Daarna volgde de rol die mij het meeste bij staat: Viola in Shakespeare’s Driekoningenavond”, vertelt ze. “Een rol waarin ik mij als man moest voordoen. Heel erg uit mijn comfortzone en daarom zo leuk en uitdagend.” Saillant detail is dat haar verloren gewaande tweelingbroer ook echt gespeeld werd door haar broertje. Durf is voor Denise op een gezellige, ongedwongen manier uitdagend theater maken. Het liefst zou ze -vrij naar Rainer Rilke- met al haar geliefden in de deining van de golven wonen en geen erg hebben in de tijd.

Egon

Egon zit al zijn hele volwassen leven bij Durf. Op zijn achttiende kwam hij bij de vereniging. Inmiddels is hij al enige jaren voorzitter. Een trotse voorzitter, welteverstaan.

“Wat mij het meest trots maakt is dat Durf geen enkele uitdaging uit de weg gaat”, zegt hij daarover. “De hele vereniging staat altijd met opgestroopte mouwen klaar als we weer iets hebben verzonnen. Of het nu een fabriekshal als speellocatie is, een regisseur zonder bewezen ervaring, of een compleet nieuwe speelstijl, de leden van Durf zijn nergens bang voor en gaan er altijd voor de volle honderd procent voor.” Het Rode Dorp uit 2012 is een voorstelling waar Egon met veel plezier aan terugdenkt. Het was ook de eerst keer dat zijn man bij Durf geregisseerde. “Het mooiste compliment was dat ik ‘vermomd’ als ADO-fan bij aanvang van mijn eerste scene op de bang hing en mijn eigen vader mij de eerste minuut niet herkende.”

Kadir

Kadir is een van onze nieuwe aspirant-leden en heeft naar eigen zeggen op intuïtie gekozen voor Durf. Die intuïtie moet wel heel sterk zijn als je iedere vrijdagavond helemaal vanuit Zoetermeer naar Den Haag afreist!
Het echte Durfgevoel is voor hem ‘heel casual, heel serieus’ bezig zijn met theater. Kadir leest alleen maar filosofische non-fictie boeken. “’Aldus sprak Zarathustra’ van Nietzsche maakte enorm veel indruk en ik probeer ernaar te leven”, zegt hij. Kadir is dus behoorlijk op weg te worden wat hij bedoeld is te worden, maar hij is er nog lang niet. Een miljoen euro zou Kadir heel snel uitgeven aan reizen, theater en goede wijn. Het motto van deze levensgenieter is dan ook: ‘Leef het leven, vier je falen.’

Anja

Anja speelde in 1996 als gastspeler mee met het 75-jarig jubileum. Ondanks een ledenstop mocht ze blijven. Daar was ze zo blij mee, dat ze inmiddels alweer een kwart eeuw rondloopt bij Durf.

Anja houdt van diverse rollen. Dicht bij zichzelf, of juist een geheel ander karakter. Ze ziet van allebei de voordelen: “Soms liggen ze wat dichter bij je en dan gaat het vrij natuurlijk en voel je je er heerlijk in. Soms moet je er heel hard voor werken en het karakter uitdiepen, onderzoeken, uitproberen. En vervolgens geloofwaardig zien over te brengen.. een fijne uitdaging!” Ze geniet van de avonden bij Durf, de gezelligheid aan de bar en de warmte van de vereniging. Kunst, in welke vorm dan ook, ziet ze het liefst één keer. “Dan vangt de magie of inspiratie, of wijsheid je in al je onbevangenheid”, vindt Anja. “Zoals dat aangrijpende en ontroerende boek over de confrontatie met het leven zelf; dat kunstwerk waardoor mijn hart even oversloeg of dat toneelstuk waar ik nog uren over heb nagepraat.”

Bert

Bert was ooit redder in nood door de rol van een ander op te vangen in een lopend toneelstuk. Dat beviel van beide kanten zo goed, dat hij is blijven hangen.

Niet veel later kreeg hij de absolute hoofdrol in De Iedereen. Daar kijkt hij met veel plezier op terug, ook al waren de lappen tekst geen sinecure. Durf noemt hij vertrouwd, gezellig en uitdagend. Het muziekstuk dat Bert het meest raakt, is het Requiem van Mozart. “Het was het eerste stuk dat ik zong in een oratoriumkoor en het heeft nog steeds een speciale plaats in mijn hart”, vertelt hij. Zijn lievelingscitaat is er één van Rumi: ‘Ver voorbij het pad van goed en kwaad, meningen en oordelen, bevindt zich een open plek; daar ontmoet ik je graag.’

Pieter

Pieter heeft nog nooit op de planken gestaan, maar achter de coulissen is hij een manusje van alles. “Een echte regelneef”, zoals hij zelf beschrijft.
Pieter vindt het mooi dat de vereniging uit hele uiteenlopende mensen bestaat: “Verschillend, maar
allemaal heel open en gezellig.” Pieter heeft een zeer gevarieerde toneelsmaak, zegt hij. “Maar mijn voorkeur gaat toch wel uit naar wat abstractere stukken. Ik kan bijvoorbeeld geen genoeg krijgen van een stuk als Wachten op Godot.” Reizen is Pieters passie. Zijn mooiste trip? Een fantastische reis door zuidelijk Afrika. “Kaapstad, Namibië, Botswana en Zimbabwe. Dat was geweldig. Het zorgde
voor een enorme sprong in mijn bewondering voor de natuur”, vertelt hij. Afrika heeft sindsdien een speciale plek in z’n hart.

Mendy

Mendy kwam in 2007 bij de vereniging, niet om te spelen, maar om bij van alles en nog wat te assisteren. De laatste jaren is ze vaste regieassistent en daarnaast nooit te beroerd om de handen uit de mouwen te steken bij wat voor klus dan ook.

Durf is voor Mendy samen in een gezellige, warme sfeer aan mooie voorstellingen werken. Haar muzieksmaak is veelzijdig: van de meeslepende musicalmuziek van Andrew Lloyd Weber tot lekker mee blèren met André Hazes. Mendy is nuchter en altijd zichzelf. “Ik zou met niemand willen ruilen, want het is prima om Mendy te zijn”, zegt ze. “Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg!”

Anita

Anita werd midden jaren tachtig lid van Durf. Ze speelde vele mooie rollen en geniet als pur sang gezelligheidsdier van de vaste repetitieavonden op vrijdag.

Durf is voor haar samen uitdagend theater maken op een ongedwongen en respectvolle manier. Ooit speelde ze Charlotte Corday in Marat de Sade. Een rol die haar altijd is bijgebleven en waar ze zelfs research voor deed in Noord-Frankrijk. Anita zou best een dagje willen ruilen met mede-Durfer Bert. “Ik wil wel weten hoe het voelt om vijf zonen te hebben”, aldus Anita. Zelf heeft ze een zoon en een dochter en als ze een miljoen euro wint zou ze graag hun wensen vervullen. “En natuurlijk ook fijne dingen voor mezelf bedenken”, voegt ze er snel aan toe.

Nelleke

Nelleke speelt geen toneel, maar is een ster achter de schermen. Ze helpt met kleding en grimeren. Geen taak om rustig achterover te leunen tijdens de uitdagende producties van Durf.

Uitdagend en vernieuwend, dat is voor haar het echte Durfgevoel. De voorstelling Marat de Sade staat Nelleke nog het meeste bij. Het heeft haar twee weken vakantie gekost om alle kostuums te maken. “Maar dat heb ik wel met veel plezier gedaan”, voegt ze er snel aan toe. Nelleke verdrinkt in de boeken van Dan Brown. “Omdat fictie en werkelijkheid zo lekker dicht bij elkaar liggen”, zegt ze. Nelleke is een positief mens. ‘Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd’ is dan ook haar levensmotto.

Willeke

Willeke werd in 2016 lid van de vereniging en heeft helemaal haar weg gevonden binnen de Durffamilie. Ja, een familie: “Durf is voor mij een grote familie die alles met elkaar aandurft en altijd voor elkaar klaar staat.”

De voorstelling D@ten is een mooie herinnering voor Willeke. “De combinatie van toneelspelen en muziek maken spreekt mij heel erg aan”, zegt Willeke, die zelf ook saxofoon speelt. “En het was een prachtige locatie!” Als ze een miljoen euro wint gaat ze compleet uit haar dak en snel op zoek naar een appartement aan zee. Haar mooiste reis was die met de Transsiberië Express: “Een prachtige, afwisselende treinreis vanuit Moskou naar Beijng, met stops en overnachtingen in Rusland, Mongolië en China. Heel bijzonder om in aanraking te komen met drie verschillende culturen in één reis.”

Netty

Overleden 2022